Η
οικονομική κρίση στη χώρα μας και η πτώση του τζίρου της εταιρείας τους
έγιναν η αφορμή δύο αδέλφια επιπλοποιοί να σχεδιάσουν και να
κατασκευάσουν το πρώτο ξύλινο ποδήλατο, με το οποίο κατάφεραν και
ανέβασαν τις μετοχές τους και πάλι στα ύψη. Η πρωτοποριακή κατασκευή,
που φέρει την υπογραφή του Αργύρη και του Γιώργου Λεκοβίτση από τη
Θεσσαλονίκη, έχει ενθουσιάσει τους φανατικούς της ορθοπεταλιάς, που
επικοινωνούν μαζί τους προκειμένου να μάθουν τα πάντα γύρω από την
ξεχωριστή αυτή δημιουργία.
Οπως αναφέρει στην «Espresso» ο Γιώργος Λεκοβίτσης, για τον σχεδιασμό του ξύλινου ποδηλάτου τα δύο αδέλφια αφιέρωσαν κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, αφού το αποτέλεσμα που επιθυμούσαν έπρεπε να αγγίζει την τελειότητα. «Η περσινή χρονιά ήταν καταλυτική για εμάς, γιατί βλέπαμε τη δουλειά μας εδώ στο επιπλοποιείο ολοένα να μειώνεται. Ετσι μετά από προτροπή του αδελφού μου, που ήταν δική του βασικά η ιδέα, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την κατασκευή του ξύλινου ποδηλάτου. Ο σχεδιασμός μόνο μας πήρε ένα χρόνο, γιατί μιλάμε για μια πολύ απαιτητική κατασκευή. Αρχικά φτιάξαμε ποδήλατα δρόμου, ενώ το τελευταίο διάστημα έχουμε τελειοποιήσει και τη mountain μορφή του».
Προδιαγραφές
Τα δύο αδέλφια όλο αυτό το διάστημα ενημερώνονταν για ό,τι σχετίζεται με τη δημιουργία του σωστού ποδηλάτου, αφού αυτό που τους απασχολούσε ήταν η κατασκευή τους να πληροί όλες τις προβλεπόμενες προδιαγραφές μεν, αλλά να μη μοιάζει με καμία άλλη δε. «Ως επιπλοποιοί αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Ετσι ξοδέψαμε πολλές ώρες πάνω στις προδιαγραφές, αφού εκτός από τα στάνταρ που πρέπει να ακολουθεί ο εκάστοτε κατασκευαστής, όπως τις αποστάσεις από τον άξονα στη ρόδα και άλλες μικρές λεπτομέρειες, όπως οι σωστές μοίρες του τιμονιού, εμείς καλούμασταν να βάλουμε και τη δική μας πινελιά, που δεν ήταν άλλη από το ξύλινο σώμα του ποδηλάτου, που δεν έπρεπε να ξεφεύγει ούτε στο ελάχιστον από τον αρχικό σχεδιασμό. Ετσι ενημερωθήκαμε από τις καλύτερες εταιρείες κατασκευής και μετά από μόνοι μας προσθέσαμε τα δικά μας μυστικά».
Στην παραγωγή
Η κατασκευή του σκελετού, όπως μας ενημερώνει ο Γιώργος Λεκοβίτσης, εσωτερικά είναι κούφια ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι πιο ελαφρύ, αλλά και να μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε σωλήνα. «Ολες οι ξύλινες επιφάνειες περνάνε από μια μηχανή που τις χτυπάει τουλάχιστον εκατό χιλιάδες φορές προκειμένου να δούμε πόσο ανθεκτικό είναι στα σπασίματα. Περίπου μία εβδομάδα κρατάει αυτή η διαδικασία για κάθε ποδήλατο. Ακολουθούμε πιστά τα πρότυπα κατασκευής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μέχρι στιγμής αυτά που έχουμε φτιάξει τα έχουμε για δείγματα και για δοκιμές. Σε λίγο καιρό θα έχουμε τελειώσει και με όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και θα είμαστε έτοιμοι και για την παραγωγή» καταλήγει ο Γιώργος Λεκοβίτσης.
Μέλιο και τροπικά υλικά για την κατασκευή του σκελετού
Αλλο ένα στοιχείο που απασχόλησε ιδιαίτερα τα αδέλφια Λεκοβίτση ήταν η τελική επιλογή του ξύλου, για την οποία έπρεπε να ήταν 100% σίγουροι, γιατί σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες, αλλά και από τυχόν συγκρούσεις «Τα ξύλα κόβονται όλα στη μηχανή ώστε να μη γίνει κανένα λάθος. Στην πορεία γίνονται οι ενώσεις και ο σκελετός παίρνει τη μορφή που πρέπει να έχει. Μετά ξεκινάμε με το χέρι το τρίψιμο, αλλά κι όλες τις υπόλοιπες διαδικασίες, που πρέπει να γίνουν αποκλειστικά από εμάς. Κατά βάση, στην επιλογή του ξύλου που έχουμε καταλήξει είναι το μέλιο, το οποίο είναι ανθεκτικό στις εξωτερικές συνθήκες, αντέχει στην κρούση και τέλος είναι πολύ ελαφρύ. Σκεφτείτε μόνο ότι τα παλιά τα χρόνια οι Γερμανοί για το σασί των τρένων και τις ρόδες των κάρων χρησιμοποιούσαν μέλιο. Το έχουμε μελετήσει το θέμα. Στην πορεία θα κάνουμε χρήση κι άλλων τροπικών δέντρων, όπως το βέγκε και το μαόνι. Αυτά είναι αντοχής, ενώ για την ομορφιά μπορούμε να προσθέσουμε κι άλλα ξύλα. Το μέλιο, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ξαδερφάκι με το δρυ».
ΘΑΝΟΣ ΜΑΚΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗΣ
πηγη
Οπως αναφέρει στην «Espresso» ο Γιώργος Λεκοβίτσης, για τον σχεδιασμό του ξύλινου ποδηλάτου τα δύο αδέλφια αφιέρωσαν κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, αφού το αποτέλεσμα που επιθυμούσαν έπρεπε να αγγίζει την τελειότητα. «Η περσινή χρονιά ήταν καταλυτική για εμάς, γιατί βλέπαμε τη δουλειά μας εδώ στο επιπλοποιείο ολοένα να μειώνεται. Ετσι μετά από προτροπή του αδελφού μου, που ήταν δική του βασικά η ιδέα, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την κατασκευή του ξύλινου ποδηλάτου. Ο σχεδιασμός μόνο μας πήρε ένα χρόνο, γιατί μιλάμε για μια πολύ απαιτητική κατασκευή. Αρχικά φτιάξαμε ποδήλατα δρόμου, ενώ το τελευταίο διάστημα έχουμε τελειοποιήσει και τη mountain μορφή του».
Προδιαγραφές
Τα δύο αδέλφια όλο αυτό το διάστημα ενημερώνονταν για ό,τι σχετίζεται με τη δημιουργία του σωστού ποδηλάτου, αφού αυτό που τους απασχολούσε ήταν η κατασκευή τους να πληροί όλες τις προβλεπόμενες προδιαγραφές μεν, αλλά να μη μοιάζει με καμία άλλη δε. «Ως επιπλοποιοί αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Ετσι ξοδέψαμε πολλές ώρες πάνω στις προδιαγραφές, αφού εκτός από τα στάνταρ που πρέπει να ακολουθεί ο εκάστοτε κατασκευαστής, όπως τις αποστάσεις από τον άξονα στη ρόδα και άλλες μικρές λεπτομέρειες, όπως οι σωστές μοίρες του τιμονιού, εμείς καλούμασταν να βάλουμε και τη δική μας πινελιά, που δεν ήταν άλλη από το ξύλινο σώμα του ποδηλάτου, που δεν έπρεπε να ξεφεύγει ούτε στο ελάχιστον από τον αρχικό σχεδιασμό. Ετσι ενημερωθήκαμε από τις καλύτερες εταιρείες κατασκευής και μετά από μόνοι μας προσθέσαμε τα δικά μας μυστικά».
Στην παραγωγή
Η κατασκευή του σκελετού, όπως μας ενημερώνει ο Γιώργος Λεκοβίτσης, εσωτερικά είναι κούφια ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι πιο ελαφρύ, αλλά και να μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε σωλήνα. «Ολες οι ξύλινες επιφάνειες περνάνε από μια μηχανή που τις χτυπάει τουλάχιστον εκατό χιλιάδες φορές προκειμένου να δούμε πόσο ανθεκτικό είναι στα σπασίματα. Περίπου μία εβδομάδα κρατάει αυτή η διαδικασία για κάθε ποδήλατο. Ακολουθούμε πιστά τα πρότυπα κατασκευής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μέχρι στιγμής αυτά που έχουμε φτιάξει τα έχουμε για δείγματα και για δοκιμές. Σε λίγο καιρό θα έχουμε τελειώσει και με όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και θα είμαστε έτοιμοι και για την παραγωγή» καταλήγει ο Γιώργος Λεκοβίτσης.
Μέλιο και τροπικά υλικά για την κατασκευή του σκελετού
Αλλο ένα στοιχείο που απασχόλησε ιδιαίτερα τα αδέλφια Λεκοβίτση ήταν η τελική επιλογή του ξύλου, για την οποία έπρεπε να ήταν 100% σίγουροι, γιατί σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες, αλλά και από τυχόν συγκρούσεις «Τα ξύλα κόβονται όλα στη μηχανή ώστε να μη γίνει κανένα λάθος. Στην πορεία γίνονται οι ενώσεις και ο σκελετός παίρνει τη μορφή που πρέπει να έχει. Μετά ξεκινάμε με το χέρι το τρίψιμο, αλλά κι όλες τις υπόλοιπες διαδικασίες, που πρέπει να γίνουν αποκλειστικά από εμάς. Κατά βάση, στην επιλογή του ξύλου που έχουμε καταλήξει είναι το μέλιο, το οποίο είναι ανθεκτικό στις εξωτερικές συνθήκες, αντέχει στην κρούση και τέλος είναι πολύ ελαφρύ. Σκεφτείτε μόνο ότι τα παλιά τα χρόνια οι Γερμανοί για το σασί των τρένων και τις ρόδες των κάρων χρησιμοποιούσαν μέλιο. Το έχουμε μελετήσει το θέμα. Στην πορεία θα κάνουμε χρήση κι άλλων τροπικών δέντρων, όπως το βέγκε και το μαόνι. Αυτά είναι αντοχής, ενώ για την ομορφιά μπορούμε να προσθέσουμε κι άλλα ξύλα. Το μέλιο, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ξαδερφάκι με το δρυ».
ΘΑΝΟΣ ΜΑΚΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗΣ
πηγη
0 σχόλια: